De erkenning van een kind is een verklaring waarbij je duidelijk maakt dat er een band van vaderschap, moederschap of meemoederschap bestaat tussen jezelf en een kind. Door een kind te erkennen heb je dezelfde rechten en plichten ten opzichte van jouw kind als jouw partner.

De moeder en/of het kind geven toestemming voor de erkenning. Wie toestemming moet geven, hangt af van de leeftijd van het kind:

• Als het kind jonger is dan 12 jaar, moet de moeder toestemming geven.
• Als het kind tussen 12 en 18 jaar is, moeten de moeder en het kind toestemming geven.
• Voor de erkenning van een meerderjarig of minderjarig ontvoogd kind, is alleen de toestemming van het kind vereist.

Een erkenning is niet altijd nodig:

• De moeder is de vrouw die het kind heeft gebaard. Het vermelden van haar naam in de geboorteakte volstaat om te weten wie de moeder is van het kind.

• Een kind geboren tijdens het huwelijk heeft automatisch de partner van de moeder als vader of meemoeder.

Een kind erkennen kan je doen:

• voor de geboorte met een attest van de vermoedelijke bevallingsdatum. De gynaecoloog kan dit attest afleveren.
• na de geboorte. Dat kan bij de geboorteaangifte of later zonder tijdslimiet.

Voor een erkenning moeten beide ouders samen naar de ambtenaar van de burgerlijke stand gaan om een aanvraag tot erkenning in te dienen. Dit kan in de gemeente

• waar je woont
• waar de andere ouder woont
• of waar het kind geboren is.

Als de vader getrouwd is met een andere partner dan de moeder, moet de echtgenote of echtgenoot van de vader op de hoogte gebracht worden van de erkenning.

• identiteitskaarten
• bij erkenning voor de geboorte: doktersattest met daarin de bevestiging dat de moeder zwanger is en waarin de vermoedelijke bevallingsdatum is vermeld
• bij erkenning na de geboorte: recente geboorteakte van het kind (max. 1 jaar oud)

Als je niet bent ingeschreven in het bevolkings- of vreemdelingenregister, zou het kunnen dat je ook de volgende stukken moet voorleggen:

• bewijs van ongehuwde staat. Dit is enkel nodig als volgens de wetgeving van het land van herkomst een gehuwd persoon geen kind kan erkennen bij een ander persoon dan zijn echtgeno(o)t(e).
• bewijs van nationaliteit.
• bewijs van woonst.

Deze stukken moeten voorzien zijn van de nodige legalisatie en, indien nodig, van een vertaling door een beëdigd vertaler van de rechtbank in België.