Openluchtzwembad | Nutskasten
Het talrijke water in en rond Willebroek zorgde voor veel zwemgelegenheid. De vaart was lange tijd bij uitstek dé plaats om een frisse duik te nemen tijdens warme dagen.
Het was echter gevaarlijk zwemmen door voorbijdrijvend afval, hoge en grote golven die schepen veroorzaakten en sommige kades die in slechte staat waren. Al in het midden van de 19de eeuw was het verboden om op bepaalde plaatsen te zwemmen. De veldwachter schreef talrijke procesverbalen uit.
De Willebroekenaars bleven massaal zwemmen in de Vaart aan de spoorwegbrug. Eugeen Adriaenssens beschreef het uitgebreid in zijn boek ‘Bakkeske wordt groot’ voor de periode van voor WOI. Een passage “Elke zomer was het één bloot zomerfeest. Voor de brug neven de aardeweg was een grasplein waar we ons zwembroek konden aantrekken. Het was een versleten, afgesneden broek waar we jaren mee naa r’t school hadden gelopen en waar ‘Charel Flooitjes’, de onderwijzer, nog met de lat had opgezeten … Aan de blauwe steen stond het altijd vol kurieuze meisjes die gespannen toekeken.”
Rond 1900 besefte het gemeentebestuur dat het een alternatieve zwemgelegenheid moest voorzien voor de Willebroekse jeugd. In 1912 verleende het bestuur van het zeekanaal aan de gemeente de toestemming om een zwembad met een lengte van 50 meter in te richten aan de linkeroever van het kanaal tussen de kaaimuur en de palen van de spoorlijn Mechelen-Terneuzen. Het zwemdok was een mooi initiatief, maar in de praktijk kampte het aanhoudend met problemen om de veiligheid van de zwemmers te kunnen garanderen. Zo was er de waterverplaatsing die voorbijvarende schepen maakten. Ook bleven zwemmers op de palen van de spoorwegbrug klimmen en zelfs de brug om van daaruit in de vaart te springen. Door het scheepsverkeer was dit zeer gevaarlijk.
De spoorwegmaatschappij verbiedt het baden in 1935 en trok een jaar later de zwemtoelating definitief in. De gemeente ging op zoek naar een andere oplossing. Verschillende vooraanstaande inwoners sloegen de handen in elkaar en kochten een terrein aan tussen de Dr. Persoonslaan en de Floridastraat. In het voorjaar van 1937 was de bouw van het nieuwe zwembad klaar. Aan de gemeente werd gevraagd of het brandweerkorps het zwembad kan vullen. Hiervoor rekenen ze 750 frank aan de initiatiefnemers aan, waarvan 450 frank aan loonkost en 300 frank voor de slijtage aan de waterdarmen.
Financieel was het openhouden van het zwembad een zware dobber. In 1943 nam de gemeente het zwembad over. Het raakte echter zwaar beschadigd door de oorlog.
In 1949 was er de feestelijke heropening van het zwembad dat met kanaalwater werd gevoed. Op vrijdag van 14u tot 16u was deze ‘uitsluitend voor vrouwen’ toegankelijk. Het openluchtzwembad kreeg in 1986 nog een bezoekersaantal van 25.251 volwassenen en 7.986 kinderen. Toch werd het afgebroken in 1988. In 1972 was er immers het overdekte zwembad “De Schalk” in Willebroek. Dit zwembad sloot in 2011 definitief de deuren.
Bronnen:
https://www.vaertlinck.be/Boekje/3_de_jaargang_nr1.pdf (citaat)
https://www.vaertlinck.be/Boekje/3_de_jaargang_nr4.pdf (zwemdok + intrekken toelating)
https://www.vaertlinck.be/Boekje/4_de_jaargang_nr3.pdf (grondplan)
https://aalst.courant.nu/issue/DVP/1982-12-24/edition/0/page/23?query=
https://www.vaertlinck.be/Boekje/5_de_jaargang_nr1.pdf (mooie foto’s van zwemdok)
